Aanvullend commentaar op “In mijn blote kont”.
Ik had nog een commentaartje toe willen voegen achteraf,maar dat kan op de een of andere manier niet meer.Eigenlijk wilde ik het gewoon nog eens uitproberen,maar het deed me niet veel meer zo.Ook niet als ik bij mezelf dacht dat ze tegen me zei:”Daar sta je nou in je blote kont te kijk.”Dat wil nog wel eens helpen.Ook als ik naar vrouwen kijk,maar dat ze dat dan zegt alsof ik daar zelf zo sta.Het is overigens niet zo dat ik haar dat hoor zeggen.Ik denk het alleen maar.Ik maak me dat natuurlijk alleen maar zelf zo wijs.Soms kon ik daar heel geil van worden,in ieder geval heel stijf.En soms ‘moet’ ik het gewoon doen.Ik denk niet dat dat van buitenaf komt.Ik heb mezelf daar gewoon een beetje op geconditioneerd.Ik heb het ook wel bewust in een bepaalde richting gestuurd,al zijn er ook wel wat erveringen geweest met een meisje waar ik wel een oogje op had,maar zei dat ze hier niet in mee wilde gaan.Ik vond het zelf ook moeilijk om met haar samen te leven,maar begon er toch over en ik heb nou niet bepaald de indruk dat ze het makkelijker voor me gemaakt heeft.Er vielen wel eens harde woorden van mijn kant,maar ik heb haar nooit iets gedaan.Heeft ze me zo bewust of onbewust zo gemanipuleerd,dat ik er niet meer los van kon komen en verder moest gaan?Ik vind dat moeilijk te zeggen.Ik laat dat liever in het midden.Ik zei haar een keer dat ze me een trauma had bezorgd,waarop ze zei:”Dat is dan weer een trauma erbij.” En op een avond kwam ze laat thuis,terwijl ik in de keuken van de studentenflat zat en ineens sprak ze me aan en zei ze:”Je moet niet denken,dat ik erop uit ben je ongelukkig te maken.”en op dat moment hoorde in een heftige fluittoon door mijn hoofd.Ik wil niet zeggen een valse fluittoon.Zo vals was ze ook weer niet.Vals zou ik haar niet willen noemen.En ben ik er nou zo ongelukkig door geworden?Er waren best wel moeilijke melancholische momenten als ik aan haar dacht gedurende jaren,maar de gedachte dat ik zo mijn straf verdiende te ondergaan,gaf me ook veel genot.
Je kan het wel een fetisj noemen,maar echt extreem ben ik ook weer niet.En eigenlijk wil ik er alleen voor vrouwen zijn,al heb ik haar wel eens voorgesteld dat ze naar me zou mogen kijken en foto’s zou mogen maken,terwijl ik me voor straf door haar huisgenoot zou moeten laten neuken.Of dat ze een kaars in mijn kont mocht doen en die aansteken om daar dan foto’s van te maken.Of terwijl ik me zou moeten scheren voor straf.Daar was ik toen vooral mee bezig.IK begon daarmee in het begin van de jaren 70 en mijn straf was dat ik me zo kaal en bloot door iedereen moest laten bekijken,zodat iedereen kon zien dat ik voor straf haar slaaf was.En zo alle vrouwen moest gehoorzamen als ze dat wisten of zagen.En dan ging ik zo naar het strand en liet me zo bekijken,terwijl ik langs het water liep of als het zo uitkwam.Maar wel alleen voor vrouwen.Veel verder ging ik niet en ik fantaseerde wel eens over helemaal kaal zijn als ik daar over las,maar wilde dat dan toch uiteindelijk niet.Maar goed,het was halverwege de jaren 70 en toen zag je het nog niet zo veel.En ik had er toch wel vaak een beetje moeite mee zo door iedereen gezien te worden.Liever alleen vrouwen,waar ik al een oogje op ad en zeker geen mannen.En zo is het eigenlijk altijd gebleven en veel verder heb ik nooit willen gaan.En zelfs toen het later eigenlijk heel gewoon werd,bleef dat zo en voelde ik me er altijd nog een beetje ongemakkelijk bij als het helemaal kaal was.Ik Het bleef in beleving een straf en ik liet liever wat staan.Het is wel een heel slap verhaal zo.
