Manuela, mijn vriendin, staat voor me. M’n vingers volgen de lijn van haar
blanke lichaam. Ik bewonder haar slank, goed gevormde
dijen, knappe gezicht en mooi rode haren.
Als ze haar tong in mijn mond steekt, zie ik hoe
de onbekende man achter haar staat, en vervolgens hoe zijn handen over
haar borsten gaan, richting haar schaamstreek.
Mijn handen spelen met Manuela’s borsten en tepels, zijn handen in haar kruis.
Zijn harde pik tegen haar rug, zij geniet.
te pijpen. Mijn ogen nog steeds op Manuela’s dijen
gericht. Ze vingert zichzelf. Zij gaat liggen, net op de rand, spreid
haar benen en manoeuvreer zijn erectie tussen haar billen.
Voorzichtig maar gedecideerd dringt hij binnen terwijl zij haar
knieën richting haar schouders optrekt geeft ze zich over. Manuela zit naast
me, zoent me op de mond, kijkt, hij steunt boven haar. Ze begint
mee te bewegen op zijn ritme. Ruik hem, ruik Manuela.
Dubbelgevouwen onder hem, om zijn erectie gespietst, dreigt klaar te
komen.
Wordt afgeleid door een been van Manuela, zoen een kuit, lik haar tenen,
mijn handen verliezen zich om een dij; hij komt klaar en trekt
terug, ik kom daardoor klaar, zonder aanraking.
Tussen Manuela’s dijen kom ik tot mezelf. Even maar. Ze houdt me vast,
mijn neus tussen haar borsten, koester de intimiteit die ik slechts met
vrouwen deel, onze tongen worstelen. Ronde schouders, zachte armen,
grijze ogen.
Ik laat een wijsvinger bij haar binnen glijden, mijn lippen vinden via
de navel haar dijen. Zo mooi, zo perfect, zo heerlijk…..
Ze kreunt onder mijn tong, haar dijen spannen zich en ik buig me over
haar heen. Geniet van haar genieten.
kom ik klaar en rol haar op me. Opgericht, de blanke schoonheid, gespietst
danst ze boven me. Haar dijen, mijn handen. Ze buigt voorover om die andere
erectie te ontvangen.
De mijne groeit weer onder zijn inmiddels bekende ritme, nu gedempt door gegeven.
We scheuren Manuela, ze staat het toe, laat het doen. Ik zoek haar tong weer,
vind die, hij komt. Manuela komt, het zaad op haar gezicht en op haar borsten,
gelukzalig. We haken uit elkaar.
Nog even gelukzalig, nog vol van Manuela en haar dijen,
verlaat ik even later het pand.
